To περνάρι ή πουρνάρι οφείλει το όνομά στο μεσαιωνικό πρινάριον, υποκοριστικό του δένδρου πρίνος. Εκεί βρίσκεται και η ρίζα του τοπωνυμίου Πρινίλας της Β. Κέρκυρας (περιοχή γεμάτη πρίνους).
Το περνάρι (επιστ. Δρυς η κοκκοφόρος, Quercus coccifera, L.) είναι ένα είδος αείφυλλης σκληρόφυλλης δρυός με ευρεία εξάπλωση στις χώρες γύρω από τη Μεσόγειο.
Καρπός του, όπως και στα άλλα είδη της ευρύτερης οικογένειας του δένδρου, είναι το βαλανίδι, που είναι υποκοριστικό της λέξης βάλανος. Από τη βάλανο προέρχεται το βαλανείο (απ’ όπου και το χωριό Βαλανειό), υστερολατινικά balneum, ιταλικά bagno, το γνωστό μας μπάνιο!
Τον Απρίλη βγαίνουνε τα καινούρια βλαστάρια, οι πρινόβλαστοι, που αργότερα γίνονται σκληρά με αγκάθια. Ο πρίνος θεωρείται πολύ σκληρό ξύλο και χρησιμοποιείται για την κατασκευή ανθεκτικών εργαλείων όπως φτυάρια, στυλιάρια για αξίνες και κασμάδες αλλά και μαγκούρες που ακόμα και σήμερα βλέπει κανείς στα χέρια γερόντων στα χωριά της Κέρκυρας.
Ο πρίνος ήταν το ιδανικό καύσιμο για να κάψουν το φούρνο και έκανε και πολύ ωραία κάρβουνα για το μαγκάλι. Οι κατσίκες τρώνε πολύ τους πρίνους και άλλοτε μαζεύανε σε τσουβάλια τις πρινοβελάνες και ταϊζανε το Χειμώνα τους χοίρους, τα πρόβατα και τα γαλόπουλα.
