Μπουράντζα

Είναι ένα ιδιαίτερο φυτό που χρησιμοποιούσαν οι αρχαίοι Έλληνες κατά της μελαγχολίας. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι προκαλεί αύξηση παραγωγής αδρεναλίνης στον οργανισμό. Φυσικό τονωτικό λοιπόν, προσδίδει αυτοπεποίθηση, τόλμη και καταπολεμά τη μελαγχολία. Ο χυμός του βοτάνου, που παρασκευάζεται από τα νωπά φύλλα έχει χαλαρωτικές ιδιότητες, θεωρείται χρήσιμος στη νευρική κατάθλιψη ή την ψυχική οδύνη. Οι βαθειά ερωτευμένες κοπέλες έπιναν αφέψημα από μπουράντζα για να μειώσουν τους τρελούς κτύπους της καρδιάς τους. Οι νυκοκοιρές της Κέρκυρας πάντως πρόσθεταν τα φύλλα της στην καθημερινή σαλάτα.
Η μπουράντζα είναι ένα μονοετές τριχωτό φυτό πλούσιο σε κάλιο και νιτρικά άλατα, χαρακτηριστικά που του δίνουν ένα πλήθος φαρμακευτικών χρήσεων. Τα φύλλα του τρώγονται. Έλκει τις μέλισσες και είναι μελισσοτροφικό. Έχει μυρωδιά που θυμίζει αγγούρι. Η επιστημονική του ονομασία είναι Borago officinalis, Βοράγιον το φαρμακευτικόν, ανήκει στην οικογένεια Boraginaceae και στην Κέρκυρα είναι γνωστή ως μπουράντζα ή αγγουρίτσα. Ονομασία σε άλλα μέρη της Ελλάδας: Μποράντζα, Μπορατσένα, Μπουράτσινο, Βαράτσινα, Βοράτσενε, Βοράτσινο, Αρμπέτα, Αγγουρίτσα. Συλλογή: Χρήσιμο είναι όλο το φυτό εκτός από τις ρίζες. Φυτρώνει στους λαχανόκηπους και σε καλλιεργημένα χωράφια. Ανθίζει από το Μάιο ως το Σεπτέμβριο, πρέπει όμως να το συλλέγουμε όταν αρχίσει να ανθίζει. Τα άνθη της είναι μαλακτικά και καταπραϋντικά. Είναι βότανο διουρητικό, ορεκτικό, εφιδρωτικό και καρδιοτονωτικό. Ευεργετικό σε κρυολογήματα, βρογχικά και πνευμονία. Περιέχει σαπωνίνες, τανίνες, βιταμίνη C, ασβέστιο, κάλιο και αιθέριο έλαιο, επίσης περιέχει λιπαρά οξέα όπως παλμιτικό, στεατικό, ελαικό, εικοσενοϊκό, ερουκικό και νερβονικό οξύ.
Παραδοσιακά, στην Ελλάδα και στη Ρώμη, έβαζαν τα φύλλα του στο κρασί για να κάνουν εύθυμους τους ανθρώπους. Τα φύλλα της μπουράντζας σαν λαχανικό τρώγονται πάντα φρέσκα, γιατί χάνουν τη γεύση και το χρώμα τους. Έχουν γεύση που θυμίζει αγγούρι και τρώγονται μέσα σε σαλάτες ή σαν γαρνιτούρα. Επίσης προστίθεται στο γιαούρτι και σε καλοκαιρινά ποτά φρούτων.
Τα άνθη του που περιέχουν το μη τοξικό αλκαλοειδές θεσινίνη, έχουν γλυκιά γεύση και είναι από τα ελάχιστα βρώσιμα άνθη μπλε χρώματος.
Στην Ελλάδα μπαίνει σε λαδερά όπως γεμιστά και ντολμάδες. Στην Ιταλία χρησιμοποιείται στον χρωματισμό ζυμαρικών όπως τα ραβιόλια. Στην Πολωνία χρησιμοποιείται για να αρωματίζει τουρσί. Στο Ιράν βράζεται και πίνεται σαν τσάι.