Αρκουδόβατος

Οι τρυφεροί νεαροί βλαστοί του Smilax aspera Αρκουδόβατος Σμίλαξ τρώγονται ωμοί ή μαγειρεμένοι όπως τα λαχανικά. Μπορούν να μαγειρευτούν και να χρησιμοποιηθεί ως υποκατάστατο σπαραγγιών.
Επιστημονική ονομασία: Smilax aspera L.
Τέλη του καλοκαιριού αρχίζει η ανθοφορία του με τα άνθη του να έχουν μια ευχάριστη και πολύ δυνατή, σχεδόν μεθυστική, μυρωδιά. Αμέσως μετά εμφανίζονται οι κόκκινοι, σαν φωτιά, καρποί του, οι οποίο αποτελούν τροφή για τα πουλιά.
Είναι από τα λίγα φυτά που ανθοφορούν μέχρι και το φθινόπωρο, και αυτό το κάνει χρήσιμο μελισσοκομικό φυτό, μιας και προσφέρει γύρη και νέκταρ σε μια δύσκολη εποχή για τα μελίσσια.
Συνήθως ο αρκουδόβατος αναρριχάται σε κορμούς δέντρων και θάμνων ή σε φράχτες και μπορεί να φτάσει και τα 4 μέτρα ύψος. Προτιμά περιοχές με υγρασία και πυκνή βλάστηση.
Να πούμε πως στο γένος Smilax ανήκουν 300-350 είδη πολλά από τα οποία χρησιμοποιούνται ευρύτατα στην φαρμακοβιομηχανία του δυτικού κόσμου επειδή περιέχουν πολύτιμες θεραπευτικές ουσίες.
Θεωρείται ότι έχει παρόμοιες ιδιότητες με την Sarsaparilla ή Sarzaparilla, όπως ονομάζονται αρκετά είδη της Κεντρικής Αμερικής και της Τζαμάικας που χρησιμοποιούσαν οι ιθαγενείς για διάφορους φαρμακευτικούς σκοπούς, κυρίως τις ρίζες τους, ενώ οι αρχαίοι έλληνες είχαν βρεί σε αυτά το αντίδοτο για τα δηλητήρια.
Όταν εμφανίστηκε η σύφιλη στο νέο κόσμο με τους πρώτους άποικους, χρησιμοποιούταν το φυτό κατά κόρον για τη θεραπεία της.
Ακόμη, είδος της έχει χρησιμοποιηθεί σαν βάση για τα κάποια ποτά και μπύρες. Οι τρυφερές κορφές του, εξάλλου τρώγονται όπως τα σπαράγγια.