Δάφνη

Η Δάφνη κουβαλάει μαζί με το άρωμά της, όλη τη μαγεία και την ιστορία της αρχαίας Ελλάδας. Στην αρχαιότητα η Δάφνη θεωρούταν ιερό φυτό, αφιερωμένο στον θεό της μαντικής, Απόλλωνα. Κατά τη μυθολογία, η νύμφη Δάφνη ήταν η αγαπημένη του θεού, η οποία μεταμορφώθηκε στο ομώνυμο φυτό και υπήρξε αναπόσπαστο κομμάτι των Δελφών, όπου γινόταν η μαντική διαδικασία. Επιπλέον, αναφέρεται ότι η Πυθία του Μαντείου των Δελφών πριν δώσει τον χρησμό της μασούσε φύλλα δάφνης.
Εκτός από τον Απόλλωνα, η δάφνη ήταν αφιερωμένη και στον θεό Ασκληπιό, λόγω των φαρμακευτικών ιδιοτήτων της. Η δάφνη θεωρούνταν σύμβολο σοφίας και ποίησης, ενώ υπάρχει αναφορά της και στην Οδύσσεια του Ομήρου. Ο Θεόφραστος στο βιβλίο του “Φυτών Ιστορίαι” περιγράφει δύο ποικιλίες δάφνης, τη λεπτόφυλλο και την πλατύφυλλο, ενώ αναφέρει ότι από το ξύλο της έφτιαχναν μπαστούνια και τρυπάνια γιατί δε φθειρόταν. Μάλιστα, για τους αρχαίους προγόνους μας συμβόλιζε και την ευημερία, ενώ πίστευαν ότι προστάτευε τα σπίτια από την κακοτυχία και τους κεραυνούς.
Οι Βεδουίνοι της ερήμου έβαζαν στον καφέ τους ένα φύλλο δάφνης για να τον αρωματίσουν. Ο Πλίνιος την είχε ονομάσει θυρωρό και φύλακα των αυτοκρατόρων, γιατί φύτευαν το φυτό μπροστά στις πύλες των αυτοκρατορικών ανακτόρων.
Οι αρχαίοι Έλληνες και οι Ρωμαίοι στεφάνωναν με κλαδιά δάφνης τους νικητές των αθλητικών αγώνων, αφού η δάφνη συσχετιζόταν με τη νίκη, την υπεροχή και την δόξα, κάτι που ισχύει μέχρι και σήμερα. Οι Ρωμαίοι μάλιστα την ονόμαζαν Laurare, που σημαίνει εξυμνώ.
Σήμερα, δάφνινα στεφάνια καταθέτονται σε τάφους και ανδριάντες προς τιμήν σημαντικών ανθρώπων, ενώ με δάφνη στολίζονται και οι ορθόδοξες εκκλησίες την Κυριακή των Βαΐων.
Οι αρχαίοι Έλληνες γιατροί χρησιμοποιούσαν το φυτό για τις τονωτικές ιδιότητες που είχε στο στομάχι και την ουροδόχο κύστη. Ο Ιπποκράτης τη χορηγούσε ως αναλγητικό μετά τον τοκετό και σε διάφορα γυναικολογικά προβλήματα. Ο Διοσκουρίδης χρησιμοποιούσε το φλοιό της για να διαλύσει τις πέτρες των νεφρών και να ανακουφίσει τους ασθενείς από τις λοιμώξεις του ήπατος.
Στη μεσογειακή κουζίνα τα φύλλα δάφνης χρησιμοποιούνται ως καρύκευμα στα όσπρια, τα ψαρικά, τις σάλτσες και τα κρέατα. Χρησιμοποιείται επίσης και στις βιομηχανίες τροφίμων και στη συσκευασία ξηρών καρπών όπως τα σύκα και οι σταφίδες.
Το αιθέριο έλαιο, που έχουν τα φύλλα και οι καρποί (δαφνέλαιο), έχει αντιμικροβιακή δράση και βοηθά στη συγκέντρωση και την καλύτερη απόδοση των μαθητών
Χρησιμοποιείται επίσης, στη σαπωνοποιία και την αρωματοποιία για λαμπερά μαλλιά, ενώ εμποδίζει και την τριχόπτωση.
Οι φαρμακευτικές ιδιότητες του φυτού είναι αντιοξειδωτικές, μειώνει το σάκχαρο του αίματος, βοηθάει στη δυσπεψία και την ανορεξία, καταπολεμά τους ρευματισμούς, έχει αντισηπτική δράση, βοηθάει στο κρυολόγημα, τον πονόλαιμο και τον βήχα. Το αφέψημα βοηθάει στην αϋπνία και την ένταση.