Varipatades

Στην τελευταία απογραφή 2011 οι κάτοικοι του χωριού ήταν 352.

Οι περισσότεροι δυστυχώς είναι συνταξιούχοι. Οι υπόλοιποι, είτε ασχολούνται µε την γεωργία,
είτε είναι υπάλληλοι (δημόσιοι, ιδιωτικοί).

Τα προϊόντα που παράγονται στην περιοχή µας εἶναι κυρίως λάδι, λόγω των ελαιώνων που
υπάρχουν, κρασί λόγω των πολλών αμπελώνων, οπωροκηπευτικά όπως πορτοκάλια, µανταρίνια, λεμόνια, πατάτες, ντομάτες κλπ λαχανικά κυρίως προερχόμενα από κήπους εντός του χωριού.Επίσης, έχουµε αρκετούς µελισσοκόµους που τα τελευταία χρόνια ασχολούνται, τόσο ερασιτεχνικά, όσο και επαγγελματικά µε την μελισσοκομία.

Εντός του χωριού δεν υπάρχει κάποιος που να πουλά επαγγελματικά προϊόντα. Ερασιτεχνικά
πωλείται μέλι από παραγωγούς που έχουν κυψέλες εντός των ορίων του χωριού µας. Ωστόσο, στην ευρύτερη περιοχή, υπάρχει µία επιχείρηση που πρόσφατα άνοιξε για το κοινό, το «Κτήμα Βασιλάκη» όπου εκτός από την δυνατότητα να το επισκεφτεί κανείς, µπορεί να προμηθευτεί και διάφορα τοπικά προϊόντα..

Το «Κτήμα Βασιλάκη» βρίσκεται στην περιοχή «Αγρός» που βρίσκεται Β.Δυτικά της Κοινότητας Βαρυπατάδων. Είναι ένα µεγάλο αγρόκτημα µε ελαιοτριβείο και άλλα κτίσματα µέσα, σε µεγάλη έκταση καλυμμένη κυρίως µε ελαιόδεντρα. Εκεί υπάρχει η δυνατότητα για αγορά αγροτικών προϊόντων και ξενάγηση στους χώρους.

Το χωριό µας φημίζονταν για τους πολλούς αμπελώνες που υπήρχαν και το εκλεκτό κρασί που παρήγαγε. Οι μεγαλύτεροι αμπελώνες βρίσκονταν κυρίως στην περιοχή «Πάνω και Κάτω Λιβάδυ» Δυτικά της Κοινότητας και στην περιοχή «Αγρός» Β.Δυτικά της Κοινότητας Βαρυπατάδων. Σήµερα,
οι περισσότεροι αμπελώνες έχουν αφεθεί και λίγοι είναι αυτοί που καλλιεργούνται.

Η πιο διαδεδομένη ποικιλία ήταν και είναι ο κακοτρύγης, ποικιλία κυρίως για κρασί και πολύ λιγότερο ως επιτραπέζιο.

Υπάρχει λίμνη στην περιοχή «Λιβάδι» Δυτικάτης Κοινότητας Βαρυπατάδων η οποία έχει νερό µόνο
κατά την διάρκεια των βροχών (Φθινόπωρο -- χειμώνα -- άνοιξη) ενώ το καλοκαίρι στεγνώνει. Ὑπάρχουν οι πηγές του γνωστού Ποταμού που εκβάλει στην περιοχή Αλυκές. Ξεκινάει από την αγροτική περιοχή Κύπερη, διασχίζει τον κάµπο Άγιος Ανδρέας και συνεχίζει προς Τρίκλινο.

Κατά την διάρκεια της άνοιξης και λόγω της λίμνης που σχηματίζεται στην περιοχή «Λιβάδι» συγκεντρώνονται πολλά βατράχια µε αποτέλεσµα της νύχτες και όταν ο καιρός είναι προς το χωριό να µπορεί να απολαύσει κανείς χορωδίες απὀ βατράχια που τραγουδάνε όλη νύχτα!

1. Πουλιά: ναι, κυρίως µέσα στους ελαιώνες βαθιά και σε λιγότερο προσβάσιµα σηµεία, όπως είναι η περιοχή «Περιβόλια», «Λιόντενες» κλπ υπάρχουν φωλιές κυρίως απὀ Γεράκια. Επίσης, πολλές Κουκουβάγιες συναντάει κανείς και στα δέντρα ή στον δρόµο που οδηγεί από το Τρίκλινο προς το χωριό Βαρυπατάδες. Αρκετοί είναι και οι Γκιώνηδες και οι Κούκοι που υπάρχουν στην περιοχή.

2. Ερπετά: πολλά φίδια συναντά κανείς κατά την διάρκεια του καλοκαιριού, τόσο στα χωράφια και αγροτικούς δρόµους, όσο και στον κεντρικό δημόσιο δρόµο. Τα περισσότερα απ’ αυτά δεν είναι δηλητηριώδης, αλλά συχνά υπάρχουν και οχιές. Επίσης, πολλές και µεγάλες σαύρες υπάρχουν κυρίως στις αγροτικές περιοχές. Μεγάλες σε μέγεθος τύπου Ιγουάνα.

3. Βίδρες, κουνάβια, αλεπούδες: Κουνάβια και Αλεπούδες εμφανίζονται συχνά στην περιοχή. Κι αυτό γιατί υπάρχουν κοτέτσια εντός του χωριού. Παλαιότερα και κυρίως στις λιγότερο επισκέψιµες και πιο «βαθιές» περιοχές, από το σούρουπο και µετά μπορούσε κανείς να
συναντήσει και Τσακάλια.

4. Βατράχια κλπ: Όπως περιγράψαµε και παραπάνω (ερώτηση 9) κατά την διάρκεια της άνοιξης και λόγω της λίμνης που σχηματίζεται στην περιοχή «Λιβάδι» συγκεντρώνονται πολλά βατράχια µε αποτέλεσµα της νύχτες και όταν φυσάει προς το χωριό να µπορεί να απολαύσει κανείς χορωδίες από βατράχια που τραγουδάνε όλη νύχτα!

Εκτός από τις καλλιέργειες που περιγράψαµε πιο πάνω (ερώτηση 3) αυτό που µπορεί να βρει κανείς είναι άγρια χόρτα προς βρώση, άγρια μανιτάρια, κυρίως στα πιο υγρά σηµεία.

Εντός της Κοινότητας Βαρυπατάδων υπάρχουν τρεις (3) εκκλησίες και µία πρώην Ιερά Μονή που
τώρα λειτουργεί πλέον και αυτή ως εκκλησία. Οι εκκλησίες αυτές µέχρι την δεκαετία του 50 ήταν ιδιωτικές και στη συνέχεια παραχωρήθηκαν στην Μητρόπολη.

-Η Αγία Παρασκευή είναι η πολιούχος του χωριού µας. Ιερός Ναός µε κοιμητήριο. Είναι η μεγαλύτερη εκκλησία του χωριού µε πολύ πλούσιες τοιχογραφίες. Βρίσκεται σε υπερυψωμένο σηµείο, έχει πολύ ωραία αρχιτεκτονική και πολύ ωραία «σκαλινάδα». Υπάρχουν στοιχεία ότι προῦὐφίσταται του 1479, αλλά έκτοτε έχουν γίνει πολλές διαμορφώσεις. Το 1710 ανακαινίστηκε εκ βάθρων. Είναι χαρακτηριστικό σηµείο Φωτογράφησης για πολλούς επισκέπτες. Βρίσκεται Ν.Δ. του χωριού και φτάνουμε σε αυτήν απὀ ένα πολύ χαρακτηριστικό και πολυφωτογραφημένο «καντούνι». Η εκκλησία αυτή ανήκε στις οικογένειες Κομπολίτη.

-Ο Ἅγιος Στέφανος είναι στην κεντρική πλατεία του χωριού «Φόρος» πάνω στον κεντρικό επαρχιακό δρόµο. Είναι αξιόλογο και µοναβικό το ξυλόγλυπτο τέμπλο του Ναού. Στον προαύλιο χώρο της εκκλησίας υπάρχει τ. όντων, καθώς και από το 1989 η προτομή του συγχωριανού µας Πλωτάρχη Λ.Σ. Ιωάννη Αρβανιτάκη. Η εκκλησία αυτή ανήκε στις οικογένειες Σκαφιδά.

-Ο Άγιος Σπυρίδωνας βρίσκεται στην Δυτική πλευρά του χωριού, πάνω στον κεντρικό επαρχιακό δρόµο. Οι εικόνες εντός του Ναού εἶναι επηρεασμένες σε µεγάλο µέρος από την Καθολική Εκκλησία. Η εκκλησία αυτή ανήκε στις οικογένειες Αρβανιτάκη.

«Η Ι.Μ. Παντοκράτορα που βρίσκεται στον λόφο Ν.Δ. πάνω από χωριό. Πριν 60 χρόνια περίπου πέθανε η τελευταία από τις πολλές μοναχές που έζησαν στην Μονή. Στον χώρο της Μονής υπάρχει κοιμητήριο. Η θέα από το σηµείο αυτό εἶναι πανοραμική προς κάθε κατεύθυνση του νησιού.

Εκτός από τους παραπάνω Ναούς, υπάρχουν και Ιδιωτικές εκκλησίες κυρίως στις γύρω αγροτικές περιοχές.

"Άγιος Ανδρέας. Ιδιωτική εκκλησία της οικογένειας Μπαρονέτου στον ομώνυμο κάµπο του «Αγ.Αντρία». Υπάρχουν στοιχεία ότι ήταν ήδη γνωστή από το 1502.

Άγιοι Ανάργυροι. Ιδιωτική εκκλησία της οικογένειας Σκαφιδά στην ευρύτερη περιοχή «Αγρός».

-Ἁγία Βαρβάρα. Ιδιωτική εκκλησία της οικογένειας Κομπολίτη στην ευρύτερη περιοχή «Καταμπέλια».

«Αγία Θέκλη. ἰδιωτική εκκλησία στην ευρύτερη περιοχή «Κύπερη --Ριζόβουνο».

Το μεγαλύτερο πανηγύρι που γίνεται στο χωριό Βαρυπατάδες είναι παραμονή και ανήµερα του εορτασμού της Αγίας Παρασκευής, δηλαδή 25 και 26 Ιουλίου. Το απόγευμα της 261 Ιουλίου γίνεται η λιτάνευση της εικόνας της Αγίας Παρασκευής εντός του οικισμού.
Λιτανεία-περιφορά του Επιταφίου της Παναγίας καθώς και της ασηµένιας εικόνας της, έχουµεεπίσης παραμονή του Δεκαπενταύγουστου εντός του οικισμού.

Μέχρι πριν µερικά χρόνια πραγματοποιούσαμµε λιτανεία την επομένη του Πάσχα «Νια Δευτέρα» ξεκινώντας απὀ το χωριό και φτάνοντας έως την Ιδιωτική εκκλησία του Αγίου Αντρέα στον ομώνυμο κάμπο, περίπου 3 χιλιόμετρα εκτός οικισμού. Αυτή η λιτανεία ήταν η µεγαλύτερη σε συμμετοχή κόσµου και η πιο πλούσια από αντικείμενα μεταφοράς, όπως εικόνες, σκόλες, Φλάμπουρο, εξαπτέρυγα κλπ. Ωστόσο και κυρίως λόγω του ότι η συμμετοχή μειώθηκε και οι ηλικίες μεγάλωσαν, έπαψε να πραγματοποιείται και γίνεται µια λιτανεία-περιφορά της εικόνας της Ανάστασης εντός του οικισμού.

Το νερό του κεντρικού δικτύου προέρχεται από γεώτρηση στην περιοχή του κάµπου «Άγ.Αντρία».
Η γεώτρηση αυτή υδροδοτεί τις Κοινότητες Βαρυπατάδων, Καλαφατιώνων, Κουραµάδων, Σιναράδων. Βρίσκεται σε έκταση της Κοινότητας Βαρυπατάδων και αρχικά γίνονταν χρήση µόνο από την τοπική Κοινότητα. Με την δημιουργία των Καποδιστριακών Δήμων, η γεώτρηση πέρασε στα χέρια του Συνδέσμου Ύδρευσης και έκτοτε ὑδροδοτεί όλες τις παραπάνω Κοινότητες.

Στο χωριό Βαρυπατάδες υπάρχουν πάρα πολλά πηγάδια ακόµη και σειδιωτικά κτήµατα εντόςτου
οικισμού, τα οποία δεν «στύβουν» ούτε κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, απλά πέφτει η στάθµη τους. Επίσης αρκετά πηγάδια υπάρχουν και στις αγροτικές περιοχές έξω από τα όρια του χωριού. Επίσης, υπάρχουν πηγάδια στην Ν.Α. πλευρά του χωριού, τα οποία µέχρι την δεκαετία του 70 ήταν η κύρια πηγή παροχής νερού στο χωριό, µιας και δεν υπήρχε δίκτυο ύδρευσης εντός οικισμού. Το νερό στα πηγάδια ήταν πόσιμο και ακόµη καιφήµερα, τροφοδοτεί εξωτερικές βρύσες σε διάφορα σηµεία του οικισμού µε πόσιμο νερό. Επίσης, υπάρχει στο Κοινοτικό Γραφείο Σύστημα Αντίστροφης Ώσμωσης όπου επεξεργάζεται το νερό του δικτύου, το οποίο δεν είναι πόσιµο, το καθιστά πόσιμο και ελεύθερο προς όλους σε βρύση κάτω από το Κοινοτικό Γραφείο επί της επαρχιακής οδού στα Δυτικά του χωριού.
Υπάρχει επίσης πολύ παλιά, κλειστή, χτιστή βρύση, στο ομώνυμο σηµείο «Βρύση» όπου οδηγείσαι εκεί µέσω αγροτικού στενού δρόµου και βρίσκεται στο Ανατολικό σηµείο της ευρύτερης περιοχής. Δεν είναι προς χρήση η συγκεκριμένη βρύση, απλά αποτελεί σηµείο ενδιαφέροντος.

Ο οικισμός Βαρυπατάδες είναι αρχαιότερος του 1362, σύµφωνα µε στοιχεία που υπάρχουν.
Η ονομασία του προέρχεται πιθανότατα από τα επώνυμα Βαρυπάτης ή Βαρυπράτης. Υπήρχαν οικογένειες στον οικισμό όπου ανήκαν στην προνομιούχα ομάδα των Εξωκαστρηνών.

Σύμφωνα µε μαρτυρίες, την περίοδο 1950-1960, κατοικούσαν στο χωριό Βαρυπατάδες περίπου 950 άτοµα. Θεωρούνταν Κεφαλοχώρι της περιοχής και χαρακτηρίζονταν ὡς «Δασκαλοχώρι» διότι υπήρχε µεγάλος αριθµός Διδασκάλων που ζούσαν ή κατάγονταν από το χωριό. Πολλοί συγχωριανοί µας κατείχαν υψηλές θέσεις κυρίως στον Στρατό Και στο Ναυτικό, όπως περιγράφουµε και παρακάτω.

Πολλοί Ιερωμένοι και Καλόγεροι προέρχονταν από το χωριό µας

-Με Υ.Α.4701/03-03-1967 (ΦΕΚ 183/16-03-1967), ένα µεγάλο µέρος της αγροτικής έκτασης των Βαρυπατάδων στην Δυτική πλευρά υπάγεται στους τόπους που παρουσιάζουν Ιδιαίτερο Φυσικό Κάλλος.

-Με ΦΕΚ 594/13-11-78 έχει χαρακτηρισθεί εξολοκλήρου ως Παραδοσιακός Οικισμός.

-Σε µελέτη του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, η ευρύτερη περιοχή των Βαρυπατάδων έχει ενταχθεί στα Τοπία Ιδιαίτερου Φυσικού Κάλλους (ΤΙΦΚ) ως Δομημένο Τοπίο ΑΤΊΟ11027).

Υπάρχει µεγάλο τρόχτιστο γεφύρι στην ευρύτερη περιοχή και συγκεκριµένα στον κάμπο «Αγ.Αντρίας», όπου σύµφωνα µε μαρτυρίες κατασκευάστηκε απότους Άγγλους. Πάνω από το γεφύρι διαστρώθηκε ο επαρχιακός δρόµος Αγίου Νικολάου-Βρυώνη.

Πολλά μικρότερα γεφύρια υπάρχουν σε όλη την αγροτική έκταση της Κοινότητας Βαρυπατάδων, τα οποία εξυπηρετούσαν κατά το παρελθόν και εξυπηρετούν ακόµα την διαφυγή των όµβριων υδάτων καιτην προστασία των αγροτικών δρόμων.
Λουτρουβιά υπάρχουν δεκάδες στο χωριό µας. Η αγροτική έκταση που καταλαμβάνει ο οικισμός µας είναι µία από της μεγαλύτερες στην Μέση Κέρκυρα. Οι ελαιώνες µας είναι
από τους χαρακτηριστικότερους του Κερκυραϊκού ελαιώνα. Η παραγωγή λαδιού και κρασιού, όπως έχουµε ήδη αναφέρει ήταν πολύ µεγάλη και µε πωλήσεις στις αγορές τις
πόλης. Από το 1850 και έως το 1980 λειτούργησαν δεκαεννέα (19) λουτρουβιά ή αλεστικές μηχανές. Πολλά απ αυτά υπάρχουν ως αποθηκευτικοί χώροι µε τον εξοπλισμό τους µέσα, δυστυχώς χωρίς δυνατότητα επισκεψιμότητας.
Ανεμόμυλοι στο χωριό µας υπάρχουν δύο (2), διότι υπήρχε και µεγάλη παραγωγή σε
σιτηρά.

Ὑπάρχει ο Ανεμόμυλος Σκιαδοπούλου στους πρόποδες του όρους Παντοκράτορα στα Ν.Δ. του οικισμού. Δεν είναι σε πολύ καλή διατηρητέα κατάσταση.

«Ὑπάρχει, σε καλύτερη κατάσταση, ο Ανεμόμυλος Σερεµέτη, που βρίσκεται στα Δυτικά του οικισμού. Για να φτάσει κανείς εκεί, περνάει πρώτα από το σηµείο «Βρύση» που, όπως έχουµε γράψει παραπάνω, υπάρχει παλιά χτιστή βρύση. Η θέα από το σηµείο είναι καταπληκτική και πανοραμική, µέσα σε κουκουναριές και ελαιώνες. Ο επισκέπτης µπορεί να δει και την Ανατολική πλευρά του νησιού και την Δυτική πλευρά.
Αρχιτεκτονική. Υπάρχουν σε πολλά σηµεία του χωριού πετρόχτιστα τοξωτά «βόλτα» (αψίδες) µε ιδιαίτερη αρχιτεκτονική σηµασία. Συγκεκριµένα υπάρχου έξι (6)
καλοδιατηρημένα (Σκιαδοπούλου, Κούτουπα, Γεράρδη, ᾿Λούλω", Γκίνη, Κομπολίτη) «βόλτα».

Ο Σπυρίδων Αρβανιτάκης, γεννήθηκε στο χωριό Βαρυπατάδες της Κέρκυρας το 1802. Το σπίτι του βρίσκεται στην κεντρική πλατεία «Φόρος» του χωριού, στο οποίο υπάρχει μαρμάρινη πλάκα στον τοίχο του. Καταγόταν από εύπορη αγροτική οικογένεια. Σπούδασε Φιλοσοφία και Ιατρική στο Πανεπιστήµιο της Πίζας και πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στην Μπολόνια, στην Πάδοβα και στο Παρίσι, όπου και θα ανακηρυχθεί διδάκτορας της Ιατρικής και ειδικά της χειρουργικής. Μετά το τέλος των σπουδών του το 1835 επέστρεψε στην Κέρκυρα και άρχισε να εργάζεται στο νησί. Ο Σπυρίδων Αρβανιτάκης διακρίθηκε ως χειρουργός και µε την ανασύσταση της Ιατρικής Σχολής της Ιονίου Ακαδημίας (1844-1865) , διορίστηκε ως καθηγητής. Πρέπει να σημειωθεί ότι ήταν ο πρώτος καθηγητής της Σχολής που δίδαξε το µάθηµά του στην ελληνική γλώσσα στις 19-5-1849, (η οποία καθίσταται υποχρεωτική λίγο αργότερα), µε αποτέλεσµα να ξεσπάσει θύελλα ενθουσιασμού από τους µαθητές του. Παράλληλα αγωνίζεται για την καθιέρωση της ελευθεροτυπίας στα Ιόνια νησιά και πρωτοστατεί στη σύνταξη εγγράφου της Αναγνωστικής Εταιρείας Κερκύρας, της οποίας ήταν ιδρυτικό µέλος, προς τη Βρετανική Κυβέρνηση για την ελευθερία του τύπου καιτην διενέργεια ελευθέρων εκλογών. Ο Σπυρίδων Αρβανιτάκης ασχολήθηκε παράλληλα κι ὡς την Ένωση µε την πολιτική. Τις 28-2-1850 εκλέγεται βουλευτής Κερκύρας στη Θ΄ Βουλή. Ανήκε στο κόμμα των ριζοσπαστών. Με τη διάλυση της Θ΄ Βουλής (26- 11-1850), επειδή τόλμησε να διαμαρτυρηθεί για τις αυθαίρετες ενέργειες του Άγγλου Αρμοστή Ε. Ουάρδ, παύθηκε από την καθηγητική έδρα του Πανεπιστηµίου και δεν επανήλθε πλέον. Στη συμπληρωματική εκλογή της Κέρκυρας για την Ι΄ Βουλή, στις 21-12-1852, ο Αρβανιτάκης επανεκλέγεται βουλευτής. Τον Δεκέμβριο του 1856 εκλέγεται πρόεδρος της Αναγνωστικής Εταιρίας Κερκύρας. Στις 12 Νοεμβρίου του 1858, όταν ο Άγγλος πολιτικός Γλάδστων, µε εντολή της Βασίλισσας Βικτωρίας κατήλθε στην Κέρκυρα ο Αρβανιτάκης, μαζί µε τον επίσης πολιτικό Παδοβά, βουλευτής ων της ΙΑ΄ Βουλής, τολμά και υποδεικνύει ότι «μόνη ευχή της Επτανήσου είναι η Ένωσις.

Στις βουλευτικές εκλογές του 1862 συναντάται πάλι ως υποψήφιος βουλευτής Κέρκυρας. Μετά την Ένωση, ο Αρβανιτάκης δεν ασχολείται πλέον µε την πολιτική και αφοσιώνεται στην Επιστήµη του. Υπήρξε µέλος της ««SοsßÝtÝ Universelle de Civilisation» Και της ««SοòßÝtÝ PhrÝnologique» των Παρισίων, της Ιατρικής Εταιρείας Αθηνών και ιδρυτικό µέλος της Ιατροφαρμακευτικής Εταιρείας Κερκύρας. Έγραψε ιατρικές μελέτες στα ιταλικά και γαλλικά και πέθανετις 20 Φεβρουαρίου του 1880 σε ηλικία 78 ετών.

ο. Την περίοδο περίπου 1930-1935 φιλοξενήθηκε στο σπίτι του ἱερέα Ανδρέα Κομπολίτη "Παπανδρέα" ο Μητροπολίης Αθηναγόρας και µετέπειτα Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, σύµφωνα µε αναφορές της οικογένειας του ἱερέα.

The Durrels. Το χωριό µας επιλέχθηκε μεταξύ άλλων, λόγω της αρχιτεκτονικής του και των παραδοσιακών του στοιχείων, για τα γυρίσματα της Βρετανικής σειράς «The Durrels» που γνώρισε µεγάλη τηλεοπτική επιτυχία παντού όπου προβλήθηκε. Μετά τον πρώτο κύκλο, πολλοί είναι οι επισκέπτες, κυρίως απὀ την Βρετανία, που έρχονται στο χωριό µας
προκειµένου να περιηγηθούν στα σηµεία που πραγµατοποιήθηκαν τα γυρίσματα και γενικότερα να θαυμάσουν τον παραδοσιακό οικισμό των Βαρυπατάδων.

Στον προαύλιο χώροτου Ιερού Ναού Ἁγίου Στεφάνου στην κεντρική πλατεία «Φόρος» του χωριού, υπάρχει η προτοµή του Πλωτάρχη Ιωάννη Αρβανιτάκη.Ο Ιωάννης Αρβανιτάκης γεννήθηκε το 1907 στους Βαρυπατάδες Κέρκυρας. Κατατάχθηκε στο Λιμενικό Σώμα το 1931, ονομάστηκε σημαιοφόρος Λ.Σ. το 1933, ανθυποπλοίαρχος Λ.Σ.το 1936 και προήχθη σε υποπλοίαρχο Λ.Σ. το 1939. Το 1938 τοποθετήθηκε λιμενάρχης Λήμνου όπου υπηρέτησε σε όλη τη διάρκεια του πολέμου.Τον Απρίλιο του 1941 πήρε µέρος στην αντίσταση που πρόβαλαν οι στρατιωτικές δυνάµεις της νήσου. Μετά την κατάληψη του νησιού από τους Γερμανούς συνελήφθη και οδηγήθηκεαιχμάλωτος στην Αλεξανδρούπολη. Όταν αφέθηκε ελεύθερος επανήλθε στη θέση του στη Λήμνο και ανέλαβε σύντομα ηγετικό ρόλο στην εθνική αντίσταση. Συγκέντρωνε πληροφορίες που μετέδιδε στους Συμμάχους και ενεργούσε κατά του εχθρού. Συγκρότησε κλιμάκιο πληροφοριών και έθεσε σε ενέργεια έναν από τους δύο ασυρµάτους της Ναυτικής Βάσης Μούδρου, που είχε διαφυλάξει. Με τον ασύρματο αυτόν διαβιβάζονταν ανελλιπώς οι πληροφορίες προς τους Συµµάχους.
Τον Μάιο του 1942 η γερμανική Στρατιωτική Αστυνομία συνέλαβε τον υπεύθυνο του κλιµακίου πληροφοριών και µε τη μέθοδο των άγριων βασανιστηρίων οδηγήθηκε στο λιμενάρχη. Τον συνέλαβαν στο Κάστρο (Μύρινα) και τον μετέφεραν στο Μούδρο. Στις Φυλακές τον βασάνισαν τρομερά, µέχρι θανάτου 26 Ιουλίου 1942. Παρά τα ανείπωτα βασανιστήρια ο Αρβανιτάκης δεν «έσπασε», δεν μίλησε. Η σύλληψη του λιμενάρχη προκάλεσε αἴσθηση στο νησί και οι Γερμανοί πήραν µέτρα για να αποφύγουν έκτροπα. Τα χρόνια δεν στάθηκαν αρκετά για να λησµονηθεί στην ακριτική Λήμνο, καθώς κυκλοφορούν ακόµα διηγήσεις, θρύλοι, γράφονται στίχοι για τον μαρτυρικό λιμενάρχη αυτού του νησιού.

Το 1989 στην ιδιαίτερη πατρίδα του, στους Βαρυπατάδες Κέρκυρας, στήθηκε η προτοµήτου, ενώ μεταθανάτια προήχθη σε πλωτάρχη Λ.Σ. και τιµήθηκε µε τον Πολεμικό Σταυρό Γ’ Τάξης «διότι αγωνιζόμενος τον ιερόν αγώνα της αντιστάσεως κατά των κατακτητών έπεσες, υπέρ Πατρίΐδος εκτελεσθείς υπό των Γερμανών». Σκάφος του Λιμενικού Σώματος στις 30 Ιουνίου 1978, πήρε το όνοµα «Πλωτάρχης Λ.Σ. Αρβανιτάκης Ιωάννης» και το διακριτικό ΠΠΛΣ 81. Το 1992 έλαβε το διακριτικό ΠΠΛΣ 020. Ενταφιάστηκε στο κοιμητήριο του Μούδρου, όπου υπάρχει µέχρι σήµερα ο µαρμάρινος τάφος του.

Σκιαδόπουλος Κωνσταντίνος ήταν αξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού. Γεννήθηκε στο χωριό Βαρυπατάδες το 1921. Εισήλθε στην Σχολή Δοκίμων το 1938. Με την κήρυξη του
Πολέμου ονομάσθηκε Αρχικελευστής - Δόκιμος. Ακολούθησε το Στόλο στην Μέση Ανατολή και ονομάσθηκε Σημαιοφόρος το 1942. Διετέλεσε, ως Υποναύαρχος, Αρχηγός του Στόλου (6.4.1970 έως 8.6.1971). Επίσης διετέλεσε Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας στην Κυβέρνηση Α.Ανδρουτσόπουλου (25.11.1973-23.7.1974). Απεβίωσε στις 45.11.2009.

Στο μνημείο των πεσόντων στον προαύλιο χώρο της εκκλησίας του Αγίου Στεφάνου στην κεντρική πλαστεία του χωριού υπάρχει ως πρώτο όνοµα αυτό του Σκιαδόπουλου Περικλή, Αντισυνταγματάρχη (Π7). Γεννήθηκε στους Βαρυπατάδες το 1909. Έπεσε μαχόμενος στο ύψ. Κουλκουθούρια Φλώρινας στις 13 Μαΐου 1949. Προς τιµήν του υπάρχει Στρατόπεδο στην Φλώρινα µετο ὀνοµά του.

Πρωτοπρεσβύτερος Σκαφιδάς Κωνσταντίνος (1892-1961). Υπήρξε γόνος Ιερατικής οικογένειας του χωριού. Ο πατέρας του Νικόλαος ήταν ἱερέας και από µικρή ηλικία ο Κωνσταντίνος βοηθούσε στα Ιερατικά του καθήκοντα τον γέροντα πατέρα του, ὡς ψάλτης και νεωκόρος. Ηταν θαυμάσιος ψάλτης και γνώστης της Κερκυραϊκής Εκκλησιαστικής μουσικής. Στην οικογένειά του υπήρχαν αδελφοί µε επιστημονική µόρφωση, όπως εκπαιδευτικοί και ανώτατοι κρατικοί υπάλληλοι.

Τελείωσε το Σχολαρχείο Καστελλάνων Μέσης. Υπηρέτησε στο Ναυτικό και µε τη λήξη της θητείας του, επέστρεψε στο χωριό Βαρυπατάδες και ασχολήθηκε µε την αγροτική ζωή καιτην Ψαλτική κοντά στον πατέρα του.
Είχε µεγάλη αγάπη προς την Ιεροσύνη, αλλά τα οικονομικά του µέσα δεν του επέτρεπαν να σπουδάσει στην ακμάζουσα τότε Ιερατική Σχολή Κέρκυρας.

Ωστόσο, σε εορτή Εκκλησίας του χωριού όπου παραβρέθηκε ο τότε Μητροπολίτης Κέρκυρας και μετέπειτα Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης Αθηναγόρας, άκουσε την ψαλτική του και
ζήτησε πληροφορίες από κατοίκους του χωριού, καθώς και από τον Ιερέα Ανδρέα Κομπολίτη, στο σπίτι του οποίο φιλοξενήθηκε, για τον Κωνσταντίνο Σκαφιδά.

Μετά από µέρες ο Κωνσταντίνος πήρε επιστολή από τον Μητροπολίτη, να περάσει από την Μητρόπολη Κερκύρας. Μεγάλη ήταν η ἐκπληξή του όταν ο Μητροπολίτης του ανακοίνωσε ότι τον έγραψε στην Ιερατική Σχολή Κέρκυρας και να ετοιμαστεί να χειροτονηθεί.

Με την αποφοίτησή του χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος από τον Αθηναγόρα και τοποθετήθηκε στον ἱερό Ναό της Υπεραγίας Θεοτόκου (Παναγίας των Ξένων) για περίπου τρία χρόνια. Στη συνέχεια κλήθηκε ὡς Συνεφηµέριος στον Ναό του Αγίου Σπυρίδωνα και ἱεράτευσε εκεί για 31 χρόνια µέχρι τον θάνατό του.

Νεότεροι που κατάγονται απὀ το χωριό µας, αλλά δεν έζησαν εδώ και έγιναν γνωστοί αλλού είναι:

Σερεµέτης Σπύρος, τραγουδιστής.
Μισθός Σπύρος, ηθοποιός.
Άρης Σκιαδόπουλος, δημοσιογράφος.

Μετά τον Ελληνοτουρκικό πόλεμο και το κυνήγι των Ιταλών στρατιωτών απὀ τους Γερμανούς, πολλοί ήταν αυτοί που ζήτησαν βοήθεια από τους κατοίκους του χωριού για
να γλυτώσουν. Οι περισσότεροι συγχωριανοί µαςτους έδιναν πολιτικά ρούχα προκειµένου να µην αναγνωρίζονται ως στρατιώτες πλέον και τους παρείχαν προσωρινά στέγη στις
«κατοικιέο αγροτικά πρὀχειρα κατασκευασμένες αποθήκες, προκειµένου να ξεκουραστούν και να φύγουν στη συνέχεια µε βάρκες προς την Ιταλία.

Ένα δυσάρεστο γεγονός εἶχε σημαδέψει το χωριό µας την δεκαετία του 60, µε τον θάνατο ενός παλικαριού κατά την εργασία του σε φούρνο των γονιών του και λίγο πριν φύγει για την πόλη προκειµένου να παραλάβει την γυναίκα του και τα δύο δίδυµα αγόρια του πουθα έβγαιναν από το Μαιευτήριο. Μετά από λίγες µέρες απὀ το συμβάν και ενώ όλο το
χωριό βρίσκονταν σε βαρύ πένθος, πέρασε από το χωριό η βασίλισσα Άννα-Μαρία µε τον βασιλιά Κωνσταντίνο, σε µια εθιµοτυπική επίσκεψη στα χωριά της υπαίθρου. Βλέποντας η
βασίλισσα τον κόσµο μουδιασμένο Και στενάχωρο, ρώτησε και έµαθε για το συμβάν. Ζήτησε να την οδηγήσουν στην χήρα του εκλιπόντος και έµειναν µόνες τους για αρκετή
ώρα. Κανείς δεν ἐµαθε τι συζήτησαν, αλλά ήταν ἑνα γεγονός που συχνά µας το έλεγαν οι παρούσες στο γεγονός γυναίκες εκείνης της εποχής. Πολλοί θρύλοι για «ίσκιους» σκιές δηλαδή και πνεύματα, κυριαρχούσαν στις ιστορίες των γιαγιάδων µας. Βιώµατα που είχαν σαν κοπέλες που ξεκινούσαν αξηµέρωτα από τα σπίτια τους προς κτήµατα που είχαν πηγάδια προκειµένου να κάνουν την µπουγάδα τους. Πολλές απ’ αυτές είχαν τρομοκρατηθεί από άγνωστες φωνές και σκιές κατά την διαδροµή προς τις αγροικίες.
Πολλές ήταν εκείνες που σύμφωνα µε τις ιστορίες, εξαιτίας αυτών των γεγονότων είχαν χάσει την λαλιά τους ἡ είχαν πέσει τα μαλλιά τους.

Θρύλοι και για ένα σπίτι που κάηκε κοντά στην Κεντρική πλατεία του χωριού και δεν κατάφεραν να σωθούν η μητέρα µε τα παιδιά κι απὀ τότε ακούγονταν τα βράδια τα
κλάματα των παιδιών που κάηκαν.

Δεν γνωρίζουμε αν αυτά µας τα έλεγαν για να φοβόμαστε και να µην κυκλοφορούµε τις νύχτεςέξω ή αν κάποια απ’ αυτά έγιναν στ’ αλήθεια!

Υπάρχει ένα έθιμο που είναι μοναδικό στην Ελλάδα καιτο οποίο λαμβάνει χώρα την Μεγάλη
Παρασκευή το βράδυ στο παραδοσιακό χωριό µας, Βαρυπατάδες Κέρκυρας. Συγκεκριµένα έχει να κάνει µετο "άναμα των μπομπόλων" όπως το λέμε εδώ.

Οι µπομπόλοι είναι άδεια κελύφη σαλιγκαριών, µέσα στα οποία μπαίνει Φιτίλι από βαμβάκι και λάδι, όσο χωράει. Αυτοί τοποθετούνται σε σχισμές από φυσικά πέτρινα τοιχία «τροχάλους» ή και άλλα σηµεία του χωριού, απ’ όπου θα περάσει ο επιτάφιος το βράδυ της Μεγάλης Παρασκευής. Είναι πολύ ωραίο σαν έθιµο και σαν θέαµα. Ἠδη κάθε χρόνο έρχονται όλο και περισσότεροι ξένοι επισκέπτες, οι οποίοι έχουν πληροφορηθεί το γεγονός από προηγούμενους επισκέπτες και φτάνουν ως το χωριό µας προκειµένου να το θαυμάσουν και να το αποτυπώσουν. Έχουν βρεθεί στο χωριό µας για να χαρούν αυτό το μοναδικό έθιµο και πολύ γνωστοί Έλληνες καλλιτέχνες. Το έθιμο επαναλαμβάνεται και το επόμενο βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου, αλλά έχει καθιερωθεί ως έθιµο της Μεγάλης Παρασκευής.

Τα φαγητά που προτιμώνται από τους κατοίκους του χωριού είναι κυρίως αυτά που παράγουν σε οικογενειακούς κήπους, κατά τη διάρκεια του χρόνου. Αυτά είναι κουκιά, ρεβίθια, αγκινάρες, φασόλια ξερά, φασόλια ξερά, αμπελοφάσουλα, κολοκύθια κλπ κηπευτικά.

Δεν έχουµε κάποιο ιδιαίτερο φαγητό, αλλά υπάρχει η «κολοκυθόπιτα» όπως τη λέμε στο χωριό μας, που στην ουσία είναι µπριάµ στο φούρνο µε πατάτες και κολοκύθια κομμένα σε ροδέλες µαζί µε κρεμμύδι ροδέλες, πελτέ και αλεύρι ίσα ίσα για να τραβήξει τα υγρά των λαχανικών. Το χαρακτηριστικό είναι η ονοµασία του, που χρησιµοποιείται µόνο στο χωριό µας.

Υπάρχει Πολιτιστικός Σύλλογος στο χωριό µας από το 1984.

Η κυριότερη δράση του είναι η διοργάνωση καλοκαιρινών εκδηλώσεων, όπως εἶναι το πανηγύρι
για την εορτή της Αγίας Παρασκευής 25& 26 Ιουλίου, μουσικές βραδιές όπως πχ 6 Αυγούστου και 14 Αυγούστου καθώς και κάποιες άλλες ημερομηνίες εντός καλοκαιριού.

Χάριν του νέου κτιρίου του Πολιτιστικού Συλλόγου, που εγκαινιάστηκε το 2015 και βρίσκεται στην Μεγάλη Πλατεία στην Β.Α. πλευρά του χωριού, πραγματοποιούνται κι άλλου είδους εκδηλώσεις όπως Εκθέσεις ζωγραφικής, Παρουσιάσεις Βιβλίων, Διοργάνωση Συζητήσεων κλπ. Η αίθουσα παραχωρείται κατά τη διάρκεια του χειμώνα για µαθήµατα Γυμναστικής ενηλίκων µε συμμετοχή κυριών από το χωριό µας αλλά και απὀ τα γειτονικά χωριά.

Όλα όσα αναφέρουμε παραπάνω και ακόµη τόσα που δεν ήταν δυνατόν να αναφερθούν, θα ήταν
µεγάλη τιµή για το χωριό µας να μπορούσαμε νατα μοιραστούμε µετους επισκέπτες µας. Κατά τους καλοκαιρινούς µήνες η επισκεψιμότητα στο χωριό µας και η «υποχρεωτική» στάση στηνΜεγάλη Πλατεία του χωριού, λόγω του ιδιαίτερου σηµείο που βρίσκεται και της καταπληκτικής θέας που προσφέρει, είναι πολύ µεγάλη! Οι βόλτες στα καντούνια του οικισμού και η ιδιαίτερη αρχιτεκτονική του, κάνουν το χωριό µας ιδιαίτερα αγαπητό στους επισκέπτες.

Με την διοργάνωση του Corfu Mountain Trail και την χαρά που µας δίνεται κάθε χρόνο εδώ και τέσσερα χρόνια να το έχετε περιλάβει στις διαδρομές σας, δίνετε την ευκαιρία σε άτοµα απ’ όλατα µήκη Και πλάτη της γης να γνωρίσουν αυτή την κουκίδα της Κερκυραϊκής υπαίθρου και να θαυμάσουν αυτό το Τοπίο Ιδιαίτερου Φυσικού Κάλλους που παραμένει σχεδόν αναλλοίωτο και ανέγγιχτο από την τουριστική ανάπτυξη που υπάρχει στο νησί.

Μακάρι να προβληθεί και να εκτιμηθεί από τους επισκέπτες, ως έναν σχεδόν παρθένο προορισμό µε αρχιτεκτονικά χακτηριστικά, µοναδικά έθιµα, ξεχωριστές Φυσικές διαδρομές, απέραντη θέα προς κάθε πέλαγο και άξιο διαφήμισης κατά την επιστροφή τους στις χώρες τους.

Σας ευχαριστούμε πολύ

Εκ µέρους του Πολιτιστικού Συλλόγου Βαρυπατάδων

Μαργαρίτου Σπυριδούλα
Μέλος Δ.Σ.